ks. prof. zw. dr hab. Janusz Lemański
ur. 1966, absolwent PIB (Papieskie Instytut Biblijny) i PUG (Papieski Uniwersytet Gregoriana) w Rzymie, kierownik katedry Teologii Biblijnej i Historii Kościoła na USz. Starotestamentalista specjalizujący się w eschatologii Starego Testamentu i w badaniach nad Pięcioksięgiem. Autor ponad 100 artykułów i kilkunastu książek, w tym:
- Pięcioksiąg dzisiaj (Studia Biblica 4), Kielce 2002;
- „Sprawisz, abym ożył” (Ps 71,20b). Źródła nadziei na zmartwychwstanie w Starym Testamencie (Rozprawy i Studia 532), Szczecin 2004; (Rozprawa habilitacyjna)
- Arka Przymierza w dziejach narody wybranego (Studia i Rozprawy 9), Szczecin 2006;
- Od manny na pustyni do manny ukrytej, (Wydawnictwo US), Szczecin 2006;
- Księga Wyjścia (NKB.ST II), Częstochowa 2009;
- „Niech przyjdzie do mnie, a dowie się, że jest prorok w Izraelu” (2 Krl 5,8b). Wprowadzenie do profetyzmu starotestamentalnego, t. I: Profetyzm przedklasyczny. Prorocy więksi (Studia i Rozprawy 28), Szczecin 2011.
- „Szukajcie dobra, a nie zła, abyście żyli” (Am 5,14a). Wprowadzenie do profetyzmu starotestamentalnego, t. II: Dwunastu proroków mniejszych. Księga Barucha. List Jeremiasza (Studia i Rozprawy 31), Szczecin 2012.
- Księga Wyjścia. Podręczny Komentarz Biblijny. Stary Testament, Tarnów 2012.
- Księga Rodzaju, rozdziały 1-11 (NKB.ST I/1), Częstochowa 2013.
- Księga Rodzaju, rozdziały 11-36 (NKB.ST I/2), Częstochowa 2014.
- Księga Rodzaju, rozdziały 37-50 (NKB.ST I/3), Częstochowa 2015.
- „Prawo Pana doskonałe – krzepi życie” (Ps 19,8A). Kilka refleksji na temat istoty prawa i sprawiedliwości w Starym Testamencie (Studia i rozprawy 54) (Szczecin: Wydawnictwo Naukowe US 2019).
- Tora – Pięcioksiąg. Wprowadzenie teologiczne i historyczno-krytyczne (Szczecin: Wydawnictwo Naukowe US 2020).
ks. prof. dr hab. Zygmunt Zieliński
Urodzony 16 XII 1931 r. w Cekcynie (Pomorze), Rodzice: Paweł i Aleksandra z domu Danielska, rodzeństwo: siostry Gabriela i Krystyna. Szkoła podstawowa: od 1938 Pruszcz Pomorski. W czasie okupacji w Pruszczu-Bagienicy (Deutsche Volksschule für Polnische Kinder), Od marca 1945 Liceum i Gimnazjum im Bolesława Krzywoustego w Nakle n. Not., matura 1951. Prymasowskie Seminarium Duchowne w Gnieźnie 1951-1957, święcenia kapłańskie 15 VI 1957.
Od 1961 r. studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, na Wydziale Teologii ze specjalizacją historii Kościoła na seminarium ks. prof. dra hab. Mieczysława Żywczyńskiego. Magisterium i licencjat w 1963 r. na podstawie pracy: Zarząd majątkiem kościelnym w archidiecezji gnieźnieńskiej w czasie kulturkampfu (częściowo drukowana), doktorat w 1965 r. pod kierunkiem ks. prof. Żywczyńskiego na podstawie pracy: Wykonanie ustawy sejmu pruskiego z 11 V 1873 r. o kształceniu i zatrudnieniu duchowieństwa w archidiecezji gnieźnieńskiej i poznańskiej 1873-1887.
Od 1964 asystent w Katedrze Nowożytnej Historii Kościoła kierowanej przez ks. prof. Żywczyńskiego, od 1967 adiunkt, 1972 habilitacja (praca habilitacyjna: Kościół katolicki w Wielkim Księstwie Poznańskim w latach 1848-1865), następnie kierownik Katedry Historii Kościoła w XIX i XX w. 1980 profesor nadzwyczajny, 1989 profesura zwyczajna.
Pracował na KUL, Akademii Polonijnej w Częstochowie, Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Chełmie (germanistyka) i w Setom Hall University, New Jersey, USA.
Posiada ponad 1000 publikacji z historii Kościoła, historii Polski, powszechnej. Obok historii zainteresowania publicystyczne.
dr hab. prof. UZ Bernadetta Nitschke-Szram
prof. UZ – historyk i politolog. Z zielonogórskim środowiskiem naukowym związana od 1988 roku. Stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauki o polityce uzyskała w 1992 r. na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Natomiast stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii otrzymała w 2000 r. na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 2002 – 2012 pełniła funkcję Dyrektora Instytutu Politologii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Do jej zainteresowań badawczych należą: stosunki narodowościowe w Polsce po 1945 roku, stosunki polsko-niemieckie oraz polityka władz polskich wobec Polonii. Do najważniejszych publikacji należą: Wysiedlenie ludności niemieckiej z Polski w latach 1945-1949, Zielona Góra 1999 oraz Vertreibung und Aussiedlung der deutschen Bevölkerung aus Polen 1945 bis 1949, München 2003, za którą otrzymała nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
dr Joanna Hytrek-Hryciuk
historyk, doktor, pracownik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN we Wrocławiu. Autorka książek:
- „Rosjanie nadchodzą!” Ludność niemiecka a żołnierze Armii Radzieckiej (Czerwonej) na Dolnym Śląsku w latach 1945–1948 (2013);
- Między prywatnym a publicznym. Życie codzienne we Wrocławiu w latach 1938–1944 (2019) i in.
dr hab. prof. US Dariusz Śmierzchalski–Wachocz
Urodzony w 1968 r. w Nowym Tomyślu, absolwent Zielonogórsko-Gorzowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu-Gościkowie.
W 1993 r. przyjął święcenia kapłańskie oraz obronił pierwszą pracę magisterską na Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu. W 1995 r. rozpoczął studia specjalistyczne z zakresu historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które zostały uwieńczone drugim magisterium w 1996 r., licencjatem w 1997 r. oraz doktoratem w 2001 r.
Od 2000 r. jest wykładowcą historii Kościoła, historii sztuki sakralnej oraz patrologii w Zielonogórsko-Gorzowskim WSD w Paradyżu i Instytucie Filozoficzno-Teologicznym im. Edyty Stein w Zielonej Górze.
Od 2004 r. adiunkt na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego. W 2015 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego z zakresu historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego.
W 2017 r. zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Szczecińskiego. Zajmuje się najnowszą historią Kościoła w Polsce, regionalistyką, historią polityczną oraz politologią religii.
dr Zbigniew Stanuch
(ur. 1974) – doktor nauk teologicznych w zakresie historii Kościoła. Absolwent Instytutu Historii i Instytutu Nauk Teologicznych Uniwersytetu Szczecińskiego. W Instytucie Socjologii tej samej uczelni ukończył studia podyplomowe dotyczące kierowania i zarządzania zasobami ludzkimi. Główny specjalista w Oddziałowym Biurze Badań Historycznych IPN Oddział w Szczecinie. Badacz dziejów Kościoła katolickiego. Interesuje się historią sportu w PRL, popularyzuje wiedzę o niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück.
Najważniejsze publikacje:
- Jan Paweł II w Szczecinie. Meldunki operacyjne Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych z 1987 r., Szczecin 2008 r. (wraz z Magdaleną Semczyszyn i Anną Sitkowską),
- Walka o religię. Katechizacja szkolna i pozaszkolna na Pomorzu Zachodnim w latach 1945-1961, Szczecin 2014; Dzieje Kościoła katolickiego na Pomorzu Zachodnim. Tom 1: 1945-1956, Szczecin 2016; Tom 2: 1956-1972, Warszawa-Szczecin 2017; Tom 3: 1972-1978, Szczecin-Warszawa 2018; Tom 4: 1979-1989/1990, Szczecin-Warszawa 2019 (wraz z ks. Grzegorzem Wejmanem i Michałem Siedziako);
- Golgota kobiet. Relacje więźniarek Ravensbrück i innych obozów koncentracyjnych ze zbiorów Polskiego Instytutu Źródłowego w Lund, wstęp i wybór dokumentów Zbigniew Stanuch, Szczecin 2018 (wyd. II 2020).
Ryszard Maciejewski - lekarz psychiatra
Urodziłem się w 1951 r we Wrocławiu. Po ukończeniu Wydziału Lekarskiego A.M. w Poznaniu w 1975r zatrudniłem się w szpitalu psychiatrycznym w Gnieźnie. W 1976r podjąłem pracę w szpitalu psychiatrycznym w Międzyrzeczu (Obrzycach), gdzie przez ponad 30 lat byłem ordynatorem oddziału psychiatrycznego. Po przejściu na emeryturę kieruję Oddziałem Rehabilitacji Psychiatrycznej.
Oprócz klinicznej działalności leczniczej zajmowałem się wdrażaniem i promowaniem psychiatrii psychospołecznej (humanistycznej). W wystąpieniach i publikacjach dużo miejsca zajmowały interdyscyplinarne uwarunkowania psychiatrii. Na Sympozjum Stowarzyszenia Psychologów Chrześcijańskich opracowałem doniesienie „Cierpienie chorych psychicznie”. Na Sympozjum Wydziału Teologicznego w Poznaniu „Miłosierdzie w sytuacji pomagania” przygotowałem referat „Miłosierdzie w pomaganiu chorym psychicznie”.
Byłem aktywnym członkiem Polsko-Niemieckiego Towarzystwa Zdrowia Psychicznego – i to zarówno w dorocznych sympozjach Towarzystwa jak i w spotkaniach i wymianie naukowej z partnerskim szpitalem w Langenfeld. W tych kontaktach ważne miejsce zajmowała refleksja nad zagładą chorych psychicznie w hitlerowskich Niemczech.