Ks. dr hab. prof. KUL Kazimierz Pierzchała, KUL
dr hab. Kazimierz Pierzchała – doktor nauk biblijnych oraz doktor habilitowany w dziedzinie nauk społecznych, w dyscyplinie pedagogika, specjalność pedagogika resocjalizacyjna. Ur. 1968 r. w Kamienicy koło Szczawnicy, 1993 r. święcenia kapłańskie, 1993 r. praca magisterska napisana w ramach studiów na Seminarium Teologii Fundamentalnej Papieskiego Wydziału Teologicznego (w sekcji św. Jana Chrzciciela) w Warszawie; 1994 r. studia na Seminarium Psychologii Papieskiego Wydziału Teologicznego, zakończone pracą podyplomową. Studiował socjologię religii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II w Lublinie i pedagogikę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2001 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych, w zakresie pedagogiki, w 2017 r. uzyskał habilitację w dyscyplinie pedagogika resocjalizacyjna, na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, a w 2019 r. doktora nauk biblijnych na UKSW w Warszawie, kończąc tamże w 2016 r. studia doktoranckie. Autor i współautor kilkunastu publikacji o tematyce psychologiczno-pedagogicznej oraz teologicznej oraz licznych artykułów z tych dziedzin. Prelegent na wielu seminariach i konferencjach naukowych. Wieloletni wykładowca akademicki, autor badań naukowych z zakresu pedagogiki i teologii. W latach 2001-2011 pełnił posługę kapelana więziennego w Areszcie Śledczym Warszawa – Służewiec, piastując jednocześnie funkcję rzecznika prasowego Krajowego Kapelana Duszpasterstwa Więziennego RP. Obszar zainteresowań: pedagogika, psychologia i teologia. Na stałe zamieszkały w Warszawie.
Dr hab. Rafał Łatka, BBH IPN Warszawa
Rafał Łatka (ur. 1985) – historyk i politolog, dr hab. nauk humanistycznych w zakresie historii, dr nauk społecznych w zakresie nauk o polityce, główny specjalista i pracownik naukowy Biura Badań Historycznych IPN i Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego, koordynator Centralnego Projektu Badawczego IPN: „Władze komunistyczne wobec Kościołów i związków wyznaniowych w Polsce 1944-1989”. Wykładowca akademicki.
Redaktor serii wydawniczych:
- „Kościół katolicki w dokumentach”;
- „Biskupi w realiach komunistycznego państwa”;
- „Urząd do spraw Wyznań: struktury, działalność, ludzie”.
Autor, współautor, bądź redaktor 25 książek, m.in:
- Episkopat Polski wobec stosunków państwo-Kościół i rzeczywistości społeczno-politycznej PRL 1970-1989, Warszawa 2019;
- Kardynał Stefan Wyszyński 1901-1981, Warszawa 2019 (wspólnie z Beatą Mackiewicz i Dominikiem Zamiatałą);
- Kościół katolicki w Polsce rządzonej przez komunistów, Warszawa 2017 (wspólnie z Józefem Mareckim);
- Arcybiskup Antoni Baraniak 1904-1977, Poznań-Warszawa 2017 (wspólnie z Konradem Białeckim, Rafałem Reczkiem i Elżbietą Wojcieszyk);
- Polityka władz PRL wobec Kościoła katolickiego w województwie krakowskim w latach 1980- 1989, Kraków 2016;
- Pielgrzymki Jana Pawła II do Krakowa w oczach SB. Wybór dokumentów, Kraków 2012.
Zastępca redaktora naczelnego czasopisma „Pamięć i Sprawiedliwość”, członek redakcji pisma ,,Glaukopis”. Laureat nagrody Książka Historyczna Roku im. Oskara Haleckiego w kategorii „Najlepsza książka naukowa poświęcona dziejom Polski i Polaków w XX wieku” w 2019 r.
Ks. dr hab. prof. US Dariusz Śmierzchalski-Wachocz, INT US
Ks. Dariusz Śmierzchalski-Wachocz, ur. w 1968 r. w Nowym Tomyślu, absolwent Z-GWSD w Paradyżu, w 1993 r. obronił pierwszą pracę magisterską z zakresu filozofii religii w PFT we Wrocławiu, w 1996 r. uzyskał drugie magisterium z zakresu historii Kościoła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 2001 r. obronił tam doktorat przygotowany pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Zygmunta Zielińskiego. Od 2000 r. wykładowca historii Kościoła, patrologii i historii sztuki sakralnej w Z-GWSD w Paradyżu. Od 2002 do 2006 r. prowadził wykłady z historii Kościoła w WSD w Obrze, od 2003 r. wykłada historię Kościoła w Instytucie Filozoficzno-Teologicznym im. E. Stein w Zielonej Górze, od 2004 r. adiunkt na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego, w 2015 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego. Promotor 80 prac magisterskim, autor ponad 90 publikacji w tym 3 monografii. Współpracuje z Fundacją o. J. Bocheńskiego w Szwajcarii, Uniwersytetem Gregorianum w Rzymie, University of Illinois at Chicago (USA), Uniwersytetu Loyoja of Chicago oraz z Uniwersytetem Katolickim w La Paz (Boliwia). Od 1 stycznia 2017 r. zatrudniony na stanowisku profesora US. Zajmuje się historią Kościoła, regionalistyką, historią polityczną Polski po II wojnie światowej, personalizmem historycznym.
Prof. zw. dr hab. Grzegorz Kucharczyk, PAN, AJP, Gorzów Wlkp.
Grzegorz Kucharczyk (ur. 1969) – profesor nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Historii PAN, Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim (Prorektor ds. Nauki) oraz Ośrodka Badań nad Totalitaryzmami Instytutu Pileckiego. Zainteresowania badawcze koncentrują się wokół dziejów Niemiec i Prus, relacji polsko – niemieckich w XIX i XX wieku, myśli politycznej i przemian kulturowych w Europie i Stanach Zjednoczonych w XIX i XX wieku. Autor kilkudziesięciu książek naukowych dotyczących tych zagadnień. Ostatnio opublikował: „Wersal 1919. Nowa kultura bezpieczeństwa dla Polski i Europy” (Poznań 2019), „Chrystofobia. 500 lat nienawiści do Chrystusa i Kościoła” (Warszawa 2020); „Długi Kulturkampf. Niemieckie i pruskie wojny kulturowe przeciw Polsce 1795 – 1918” (Warszawa 2020), „Prusy. Pięć wieków” (Warszawa 2020). Stały współpracownik prasy katolickiej i konserwatywnej („Do Rzeczy”, „Polonia Christiana”, „Nasz Dziennik”, „Miłujcie Się”, „Christianitas”). Felietonista Radia Maryja.
Ks. dr hab. prof. UAM Bernard Kołodziej, WT UAM
Bernard Kołodziej TChr (ur. 1943 Tychy), ks. dr hab. em. prof. UAM. Prof. Historii Kościoła WSD TChr; Dyrektor Archiwum TChr w Poznaniu; Członek Zarządu Światowej Rady Badań nad Polonią; Członek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk; Stowarzyszenia Archiwistów Kościelnych.
Główne kierunki badawcze:
Historia emigracji polskiej i duszpasterstwa emigracyjnego; kard. August Hlond Prymas Polski – jako Opiekun polskiej emigracji; abp. Józef Gawlina – opiekun polskiej emigracji; Dzieje Towarzystwa Chrystusowego, Duszpasterstwo chrystusowców na Ziemiach północnych i zachodnich, Dzieje zgromadzeń zakonnych, Współczesna historia Polski.
Publikacje:
Autor ponad 350 pozycji książkowych, artykułów naukowych i popularno-naukowych Promotor i recenzent prac magisterskich, doktorskich i habilitacyjnych.
Ks. dr hab. Robert Romuald Kufel, ADZG
Urodzony 2.04.1966 r. w Wałczu. W 1991 r. ukończył Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne w Paradyżu, zaś w 2001 studia doktoranckie na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. Podyplomowe studia w zakresie archiwistyki na Wydziale Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu skończył w 2002 r. Habilitację uzyskał w 2011 r. na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. Od 2003 r. pełni funkcję dyrektora Archiwum Diecezjalnego w Zielonej Górze. Od 2016 r. jest prezesem Zarządu Stowarzyszenia Archiwistów Kościelnych w Polsce. Poza tym pełni następujące urzędy i funkcje:
- Od 2014 r. redaktor naczelny rocznika Archiwum Diecezjalnego w Zielonej Górze „Adhibenda”.
- Od 2017 r. redaktor naczelny rocznika Stowarzyszenia Archiwistów Kościelnych „Archiva Ecclesiastica”.
- Od 2019 r. członek Rady Naukowej Zeszytów Naukowych „Nowa Marchia. Prowincja Zapomniana. Ziemia Lubuska-Wspólne Korzenie”.
- Od 2019 r. recenzent półrocznika „Archiwa, Biblioteki, Muzea Kościelne”.
- Od 2009 r. przewodniczący Podkomisji Bibliotek i Archiwów Kościelnych w Zielonej Górze.
- Od 2018 r. przewodniczący Rady Założycielskiej Archiwum Kresowego przy Archiwum Diecezjalnym w Zielonej Górze.
W 2017 r. powołany na członka Grupy Eksperckiej ze strony Episkopatu Polski przy Naczelnym Dyrektorze Archiwów Państwowych w Warszawie.
W 2018 r. powołany na członka Zespołu Ekspertów ds. historycznych przy Konferencji Episkopatu Polski.
Ostatnio prowadził wykłady na temat „Księża pionierzy w administracji apostolskiej w Gorzowie Wlkp. w latach 1945-1956” na sekcji teologii historycznej w ramach stacjonarnych studiów doktoranckich i podyplomowych teologii na WT UAM w Poznaniu.
Jest autorem 25 książek oraz licznych publikacji w czasopismach naukowych i popularno-naukowych.
Interesuje się archiwistyką, regionalistyką, historią Kościoła, sztuki i architektury oraz problematyką kancelaryjno-archiwalną i pisaniem biografii.
dr Tadeusz Dzwonkowski, APZG
Tadeusz Dzwonkowski ur. w 1956 r. w Łomży. Tam ukończył Liceum Ogólnokształcące. W latach 1976 – 1980 studiował historię ze specjalizacją archiwalną na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1994 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1989 r. odbył staż zawodowy w Staatsarchiv Aurich.
Od 1981 r. pracuje w Archiwum Państwowym w Zielonej Górze, w tym od 1 września 1999 r. na stanowisku dyrektora tegoż Archiwum. Opracował również zespoły akt wytworzonych do 1945 r., szczególnie ważnych dla badań dziejów regionu. Był autorem koncepcji nowego obiektu Archiwum Państwowego i jako przedstawiciel inwestora jego realizatorem. Starania o nowy obiekt rozpoczął już w 1999 r., a jego budowę ukończył w 2013 r. Przyczynił się także do popularyzacji informatyzacji urzędów w południowej i środkowej części województwa lubuskiego
Od 1994 r. jest zatrudniany na WSP, a następnie Uniwersytecie Zielonogórskim, przede wszystkim jako specjalista z zakresie zarządzania dokumentacją i archiwistyki. Uczestniczył w kilku projektach naukowych dotyczących badań nad dziejami Środkowego Nadodrza. W centrum jego zainteresowań naukowych znalazły się szeroko pojmowane dzieje regionu, zwłaszcza historia Kościoła katolickiego i dzieje miast lubuskich oraz historia gospodarcza. Jest autorem 81 różnego rodzaju publikacji naukowych, w tym 6 książek. Szczególnym uznaniem cieszą się jego monografie; „Wydarzenia Zielonogórskie w 1960 r.”, która doczekała się już czwartego wydania i „Zielonogórski Klub Inteligencji Katolickiej w latach 1981 -2006″.
W 2007 r. otrzymał Lubuski Wawrzyn Naukowy, w 2016 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i w 2018 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.