ks. prof. dr dr dr hab. Jan Mikrut
Papieski Uniwersytet Gregoriański w Rzymie
Ks. Jan Mikrut, urodzony 17 września 1960 roku w Nowym Targu, kapłan Archidiecezji Wiedeńskiej (Austria).
Studiował teologię na uniwersytecie Wiedeńskim. Doktor Teologii.
Historię Kościoła na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Doktor historii Kościoła. Habilitacja na Uniwersytecie Jana Pawła II w Krakowie.
Doktor habilitowany nauk humanistycznych.
Od roku 2003 jest profesorem na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Autor licznych książek i publikacji naukowych.
Ks. dr hab. prof. US Dariusz Śmierzchalski-Wachocz, INT US
Ks. Dariusz Śmierzchalski-Wachocz, ur. w 1968 r. w Nowym Tomyślu, absolwent Z-GWSD w Paradyżu, w 1993 r. obronił pierwszą pracę magisterską z zakresu filozofii religii w PFT we Wrocławiu, w 1996 r. uzyskał drugie magisterium z zakresu historii Kościoła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 2001 r. obronił tam doktorat przygotowany pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Zygmunta Zielińskiego. Od 2000 r. wykładowca historii Kościoła, patrologii i historii sztuki sakralnej w Z-GWSD w Paradyżu. Od 2002 do 2006 r. prowadził wykłady z historii Kościoła w WSD w Obrze, od 2003 r. wykłada historię Kościoła w Instytucie Filozoficzno-Teologicznym im. E. Stein w Zielonej Górze, od 2004 r. adiunkt na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego, w 2015 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego. Promotor 80 prac magisterskim, autor ponad 90 publikacji w tym 3 monografii. Współpracuje z Fundacją o. J. Bocheńskiego w Szwajcarii, Uniwersytetem Gregorianum w Rzymie, University of Illinois at Chicago (USA), Uniwersytetu Loyoja of Chicago oraz z Uniwersytetem Katolickim w La Paz (Boliwia). Od 1 stycznia 2017 r. zatrudniony na stanowisku profesora US. Zajmuje się historią Kościoła, regionalistyką, historią polityczną Polski po II wojnie światowej, personalizmem historycznym.
Krzysztof Raniowki
Krzysztof Raniowski – ur. 1958, radca prawny, wydawca, badacz historii relacji wiejskich, zarówno w zakresie genealogii, jak i rekonstrukcji układu wsi oraz dziejów ich własności. Od 2000 r. prowadzi własne badania etnograficzne na terenie dawnego powiatu babimojskiego.
Publikacje : Rody ziemi wolsztyńsko-babimojskiej, Wolsztyn 2022 (IV wydanie, I wyd. 2005), Zagrody przodków, czyli rekonstrukcja wsi od XVII/XVIII wieku do czasów współczesnych, Rocznik WTG Gniazdo 2014. Siedliska nadbrzańskie. Niałek Wielki. Obra. Jażyniec. Kiełkowo. Mała Wieś. Wąchabno. Stare Kramsko. Nowe Kramsko ,Wolsztyn 2020, Zagroda plebańska w Nowym Kramsku, Adhibenda 2021, Zielona Góra.
dr hab. Olgierd Kiec, prof. UZ
Olgierd Kiec ukończył studia magisterskie (1988) i doktoranckie (1993) na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w 2003 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego w Instytucie Historii PAN w Warszawie. Od 2004 r. jest profesorem uczelni w Instytucie Nauk o Polityce i Administracji Uniwersytetu Zielonogórskiego. Autor wielu publikacji o dziejach protestantyzmu w Polsce i na pograniczu polsko-niemieckim, stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, DAAD, Alexander von Humboldt-Stiftung, członek niemieckiego stowarzyszenia historyków Kościoła Ewangelicko-Unijnego (Arbeitskreis der EKU-Stiftung für kirchengeschichtliche Forschung).
dr hab. Bernadeta Nitschke, prof. UZ
Bernadeta Nitschke – prof. UZ – historyk i politolog. Z zielonogórskim środowiskiem naukowym związana od 1988 roku. Stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauki o polityce uzyskała w 1992 r. na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Natomiast stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii otrzymała w 2000 r. na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 2002 – 2012 pełniła funkcję Dyrektora Instytutu Politologii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Do jej zainteresowań badawczych należą: stosunki narodowościowe w Polsce po 1945 roku, stosunki polsko-niemieckie oraz polityka władz polskich wobec Polonii. Do najważniejszych publikacji należą: Wysiedlenie ludności niemieckiej z Polski w latach 1945-1949, Zielona Góra 1999 oraz Vertreibung und Aussiedlung der deutschen Bevölkerung aus Polen 1945 bis 1949, München 2003, za którą otrzymała nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
dr Tadeusz Dzwonkowski, APZG
Tadeusz Dzwonkowski ur. w 1956 r. w Łomży. Tam ukończył Liceum Ogólnokształcące. W latach 1976 – 1980 studiował historię ze specjalizacją archiwalną na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1994 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1989 r. odbył staż zawodowy w Staatsarchiv Aurich.
Od 1981 r. pracuje w Archiwum Państwowym w Zielonej Górze, w tym od 1 września 1999 r. na stanowisku dyrektora tegoż Archiwum. Opracował również zespoły akt wytworzonych do 1945 r., szczególnie ważnych dla badań dziejów regionu. Był autorem koncepcji nowego obiektu Archiwum Państwowego i jako przedstawiciel inwestora jego realizatorem. Starania o nowy obiekt rozpoczął już w 1999 r., a jego budowę ukończył w 2013 r. Przyczynił się także do popularyzacji informatyzacji urzędów w południowej i środkowej części województwa lubuskiego
Od 1994 r. jest zatrudniany na WSP, a następnie Uniwersytecie Zielonogórskim, przede wszystkim jako specjalista z zakresie zarządzania dokumentacją i archiwistyki. Uczestniczył w kilku projektach naukowych dotyczących badań nad dziejami Środkowego Nadodrza. W centrum jego zainteresowań naukowych znalazły się szeroko pojmowane dzieje regionu, zwłaszcza historia Kościoła katolickiego i dzieje miast lubuskich oraz historia gospodarcza. Jest autorem 81 różnego rodzaju publikacji naukowych, w tym 6 książek. Szczególnym uznaniem cieszą się jego monografie; „Wydarzenia Zielonogórskie w 1960 r.”, która doczekała się już czwartego wydania i „Zielonogórski Klub Inteligencji Katolickiej w latach 1981 -2006″.
W 2007 r. otrzymał Lubuski Wawrzyn Naukowy, w 2016 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i w 2018 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.